ماجرای آوای قرآنی که «شیخ مرتضی طالقانی» را متحول کرد

به گزارش سایت یستا ، حجت الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان استاد حوزه علمیه به مناسبت دهه دوم ماه صفر به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: در بازدیدها چنین چیزی خواندیم. از علما الوارث یا اباعبدالله علیه السلام: تو نمازگزاری. نمازگزارانی هستند که نماز می خوانند اما کاری به نماز ندارند. نه با معانی و مفاهیم آن رابطه برقرار می کنند و نه خورشید دعا را از افق وجودشان می درخشند.

وی افزود: این گونه نمازگزارانی که فقط نماز می خوانند و از آثار نماز بی بهره اند مورد لعنت خداوند قرار می گیرند. هر نمازی دعا نیست. برخی از دعاها عمل و نیرنگ است. خداوند آتش جهنم را برای این بندگان قرار داده است. این گونه افراد وارد عرصه نماز نمی شوند و با نماز بیگانه هستند. هدفشان از خواندن دعا این است که خود را به مردم نشان دهند و بگویند ما خوبیم.

انصاری می‌گوید: نماز خواندن با نفاق ثواب نماز را از دست می‌دهد و انصاری می‌گوید: کسانی که منافقانه نماز می‌خوانند از خدمت به مردم خودداری می‌کنند. دعای امام حسین (علیه السلام) همه شرایط ظاهری و باطنی را داشت و وجودش سرشار از دعا و خدمت به مردم بود. پس وجود انسان باید مشمول دعا شود تا از آن بهره مند شود. اگر انسان با قلب و ذهن و جسم و جان قبله را دریافت کرد، بداند که این قبله نشانه ای است تا راه را گم نکند.

این استاد حوزه ادامه داد: پیامبر فرمودند که قلب دو چشم مانند سر دارد پس اگر انسان چشم دل را باز کند حقایق الهی را می بیند. بیشتر عمر مردم در مشغله های مادی و دنیوی می گذرد و این مشغله ها نمی گذارد چشم دل انسان باز شود. انسان باید در زندگی خود وقتی به نماز می ایستد میزان حضور قلبش را در نماز نیز بسنجد. پیامبر اکرم (ص) آنقدر مهربان بود که با محبت به مردم خدمت می کرد و می فرمود که زیاد حرف زدن بیهوده و بیهوده است و اگر دلهای شما به حیوانات مختلف مانند حسد و تکبر و ریا و غیره پاسخگو نباشد. آنچه از پشت پرده دیدی و شنیدی، می بینی و می شنوی.

وی با بیان اینکه انسان باید به خدا ایمان داشته باشد، گفت: هر که در دل به خدا ایمان آورد، به خدا ایمان می آورد. وقتی انسان در معرض نور قرار می گیرد یکی از اولیای خدا می شود. به عنوان مثال، شیخ مرتضی طالقانی در رشته کوه طالقان واقع در بین کرج، قزوین و گیلان، در روستای دیزان به دنیا آمد. اعتقادات دینی و شیفتگی به علم و علم در وجود او ریشه داشت. وی در مورد انگیزه هایش برای تحصیل علوم می گوید: «در دیزان گوسفندان می رفتم که یک روز در دشت به دنبال گوسفندان بودم که صدای تلاوت قرآن را شنیدم بر من تأثیر گذاشت، سپس با خود زمزمه کردم: «خداوندا، پیام خود را به سوی من فرستادی، آیا تا پایان عمرم آن را درک خواهم کرد روستا برای درک علوم دینی

انصاریان ادامه داد: مرتضی طالقانی با این انگیزه مقدس از زادگاهش طالقانی مهاجرت کرد تا از محضر شیوخ بهره مند شود. به اصفهان مهاجرت کرد. حوزه علمیه اصفهان در آن عصر از رونق فراوانی برخوردار بود و شخصیت های برجسته و فلاسفه و عرفا در این شهر تدریس می کردند. تشنه دانایی بیشتر در کنار آنان حضور یافتند و از منبع معرفت آنان بهره بردند. وی در فقه آیاتی را از ابوالمعالی کلباسی، سید محمد باقر درشی اصفهانی و شیخ عبدالحسین محلاتی و حکمت و تصوف شیعه را از جهانگیرخان قشقایی، عارف سالک و ملا محمد کاشی گرفته است.

این استاد حوزه افزود: این عالم مرشد که در زندگی خود منابع علمی فقهی، تصوفی، حکمت و اصول فراوانی داشت و 33 سال سن داشت، به حوزه علمیه نجف الاشرف که پیشکسوت بود، رفت. از حوزه های علمیه در حوزه. قرن چهاردهم هجری قمری شیعه بوده است. او که ازدواج نکرده بود ابتدا در مدرسه الخلیلی زندگی می کرد و در آنجا تحصیل می کرد. پس از تأسیس مدرسه سید محمد کاظم یزدی به آن مدرسه رفت و تا پایان عمر در آنجا با زهد و تقوای کامل زندگی کرد. وی با اینکه از بزرگ ترین علما به شمار می رود، لحظه ای از آموختن و رسیدن به درجه تجربه و کوشش غافل نشد. از این رو در محضر اساتید برجسته نجف، زانوی خود را بر زمین نهاد تا در سطوح عالی بیاموزد و بیاموزد. شیخ مرتضی طلقانی با استعداد ذاتی و قداست و تقوای خود در جایگاه والایی در میان طلاب حوزه قرار گرفت و پس از آن جمع کثیری از دانش پژوهان و طلاب و بزرگان نجف گرد او گرد آمدند. شمع وجودش. حوزه تدریس او به قدری مهم و مشهور بود که در مورد او نوشته شده است که «بسیاری از منتقدان و دانشمندان معاصر از منبع دانش او بهره‌مند شده‌اند. ”